Middeleeuws intonatieteken (een hoge punt) dat met name in liturgische handschriften te vinden is, maar dat ook af en toe in wereldlijke (teksten en) handschriften als interpunctieteken gebruikt werd, bijv. in de
Lanceloet-compilatie en in het Leidse
Lorreinen-fragment (UB Leiden, hs. 1022).
Gevonden op
https://www.dbnl.org/tekst/bork001lett01_01/bork001lett01_01_0017.php
Middeleeuws intonatieteken (een hoge punt) dat met name in liturgische handschriften te vinden is, maar dat ook af en toe in wereldlijke (teksten en) handschriften als interpunctieteken gebruikt werd, bijv. in de
Lanceloet-compilatie en in het Leidse
Lorreinen-fragment (UB Leiden, hs. 1022).
Gevonden op
https://www.dbnl.org/tekst/bork001lett01_01/bork001lett01_01_0017.php
Etym: Lat. punctum = punt; elevatus = verheven. - Middeleeuws intonatieteken (een hoge punt) dat met name in liturgische handschriften te vinden is, maar dat ook af en toe in wereldlijke teksten en handschriften als interpunctieteken gebruikt werd, bijv. in de
Lanceloet-compilatie en in het Leidse
Lorreinen-fragment (UB Leiden,...
Gevonden op
https://www.dbnl.org/tekst/dela012alge01_01/dela012alge01_01_01628.php
Etym: Lat. punctum = punt; elevatus = verheven. - Middeleeuws intonatieteken (een hoge punt) dat met name in liturgische handschriften te vinden is, maar dat ook af en toe in wereldlijke teksten en handschriften als interpunctieteken gebruikt werd, bijv. in de
Lanceloet-compilatie en in het Leidse
Lorreinen-fragment (UB Leiden,...
Gevonden op
https://www.dbnl.org/tekst/dela012alge01_01/dela012alge01_01_01628.php
Geen exacte overeenkomst gevonden.
